Mammie se handjies

As dit by my moedertjie kom is ek ‘n regte ou “cry baby”.  Wanneer iets my omkrap wil ek met haar daaroor praat maar sy is al 6 jaar in haar Hemelse woning. Gister was my hart seer oor my boetie wat beroerte gehad het en vir ‘n breinskadering moes gaan – hy is afhanklik van sy inkomste as tandarts nadat ‘n belegging in ‘n plaas skeefgeloop het.

My kleindogter is gekies om solo te sing in die universiteit se groentjiekonsert, vir haar ‘n groot eer.  Gisteraand met die laaste oefening raak haar stemmetjie heeltemal weg as gevolg van griep. My hart is seer oor hulle mammie!

Mammie het altyd die mooiste sagste handjies gehad alhoewel sy as boervrou met vyf kinders baie hard gewerk het.  Net na Pappie en Mammie se troue was daar nie elektrisiteit op die plaas nie en sy moes die pas geslagte beeste en skape alleen bewerk.  Daardie handjies het vir niks verkeerd gestaan nie en het gebak en vrugte en groente verwerk en alles en almal op die plaas versorg.

Ek het opgehou tel hoeveel serpies hoedjies en manteltjies sy gebrei en weggegee het.

Maar vir ons het daardie handjies LIEFDE en koestering en troos beteken.  Tot op haar sterfbed het sy altyd iemand se hand vasgehou en niemand kon dit weerstaan om haar sagte velletjie te streel nie.

Mammie… as ek maar net nog een keer jou handjies kon soen!!!

Mammie hou my hand vas – sy is ‘n paar dae later oorlede.

Jesus van Nasaret

Ons eerste besoek is Nasaret waar Jesus grootgeword het.  Die Nazareth Village word presies bedryf soos in Jesus se tyd, met ‘n skrynwerker werkswinkel soos Jesus en sy aardse vader Josef en dames wat wol weef en kleur soos van ouds. Ons het ‘n sinagoge besoek en Tora rolle (Wetboek) gesien.  Die gids het aan ons elkeen ‘n olielampie persent gegee.

Nog steeds in Nasaret  het ons die Kerk van Aankondiging besoek waar die engel vir Maria vertel het sy gaan swanger word met Jesus. Die kerk is so groot dis moeilik om hom in een foto in te kry.  Die presiese plek volgens oorlewering is in ‘n tipe grot.  Daarna was dit Church of St. Joseph waar Josef se werkswinkel was en ook hulle huis.  Oral is uitgrawings van die oorspronklike paaie en huise soos in Jesus se tyd.

Die See van Galilea

Die rit vanaf die Jordanië grens tot in Israel is baie mooi en na al die drama op die grens is dit salwend vir die gees.  Langs die pad is bosse en bosse bougainvilleas vir kilometers aaneen.  Dit is absoluut pragtig!!!  Ons bestemming is die See van Galilea in Tiberius, 22km x 13km. Die antieke rabbis het gesê “God created 7 seas, but the Sea of Galilee is his delight”. Die stad Tiberius is deur Herodus Antipas gebou en is 210m onder seevlak.  Die see, wat eintlik ‘n meer is, is in die vorm van ‘n harp. Ek het baie uitgesien daarna maar was nog steeds nie voorbereid op die verwondering wat ek beleef het nie, miskien omdat dit Jesus se gunsteling gebied was.  Dit was die begin van ‘n paar dae van baie trane!  Trane van dankbaarheid en ootmoediging om te dink Jesus het op hierdie selfde meer op die water geloop.  Daar is ‘n Suid Afrikaanse vlag gehys op die boot en die wonderlikste musiek is gespeel.  Ons toerleier, Liesel Krause Wiid het vir ons ‘n boodskap gebring op haar sagte manier en ek sal daardie bootrit nooit vergeet nie.

Teen hierdie tyd was ons doodmoeg en kon nie wag vir aandete, bad en slaap nie.  Al ons hotelle was vier ster en die Dooie See hotel was vyf ster.  Die Leonardo Club Hotel was ons eerste hotel en ons het 2 nagte daar geslaap. Die kos was soos by almal; heerlik, tot sushi!  Ek en Hettie het klein stukkies poeding gevat om te probeer om alles te proe.  Terwyl ek probeer het om my man, met wie ek 24 uur laas gepraat het te bel het Hettie en van die ander dames die laaste van die Loofhuttefees vieringe gaan kyk.  Die bellery wou nie werk nie en een van die bestuurders het vir my sy selfoon gegee om te whatsup.  Die volgende aand kon ek wel bel. R160 (USD16) later – maar solank ek net my man se stem kon hoor. Daarna bad en slaap!

Israel – oor die grens

Jordanië is baie droog en kaal, die land met die derde minste water in die wêreld.  By die grens het ek fotos geneem en my tweede onderonsie met die gereg gehad, hulle het amper die piep gekry oor ek fotos neem, dit word streng verbied by die grense, en het uit die wagtoring vir my dreigende vingers gewys en gebaretaal. Ek het my kamera diep weggebêre en my sonbril opgesit sodat die persoon wat ons paspoorte kom nagaan het my nie herken nie, asof dit sou help.

Hier was die nagmerrie deel van die toer. Ons moes ons tassie by drie verskillende grensposte, so 500m uitmekaar uit die bus laai, self op die bande laai en anderkant weer afhaal en in die volgende bus laai.  3 keer met 48 mense!!! Hierdie hele storie het omtrent 2 ure geduur en ons was doodmoeg daarna.  Ons bus aan die Israel kant is ook met spieëls aan lang stokke ondersoek vir bomme aan die onderstel.

Toe begin die lekker deel van die toer!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Israel – ‘n droom word waar

In die volgende paar dae/weke wil ek graag vertel van my reis na Israel na ek baie lank daaroor gedroom het.

Maande se uitsien, maar ook ‘n klein bietjie vrees dat iets sal voorval, soos bv die oorlog in Sirië of dat ek iets breek of siek word , stupid ek weet.  Gelukkig het Lize-Marie 2 fotos op die lughawe geneem anders was daar geen foto van die lughawe nie, ek was  net doodeenvoudig te opgewonde om aan fotos te dink en wou ook nie in my rugsak krap en iets val uit nie.  Buitendien het skoonsuster Hettie my so besig gehou en laat lag, sy het die hele toergroep in rye georganiseer en almal gestuur om hulle tasse te laat toedraai of hulle nou wil of nie. My eerste laaaang vlug ooit het gou verbygegaan met amper niks slaap nie.  Ons het so 6uur in Egipte geland en Egiptiese cappuccino gedrink teen vyf dollar ‘n koppie.  Ek sou nooit in SA vyftig rand betaal vir ‘n koppie koffie nie, maar nou ja……my kleindogter Minette het gesê ek moenie heeltyd alles in rande oorsit nie dan sal ek niks doen of koop nie!!!

Ons moes 9uur weer aan boord vir die vlug na Amman, Jordanië, en ek was redelik ontsteld toe ek my rugsak moes uitpak omdat doeane besluit het my deodorant is ‘n “flammable” gevaar en dit summier in die asblik gegooi het (my eerste onderonsie met die gereg vir die dag).  In Amman aangekom was my tas (eintlik Minette s’n), vol taai bruin stroop, iets soos molasse, gelukkig kon ek die plastiek waarmee dit toegedraai was afskeur.  Ons het op die toerbus geklim vir 2 ure se ry na Israel en gelukkig nie geweet wat voorlê by die grens nie.